Biz Olmayı Öğrenmek…

İnsan iki şey yapmalıdır: Bir yarar olduğunda başkasını düşünmek, suç olduğunda ise kendisini sorumlu tutmak. Çok zor bir durum modern insan için. Çünkü o hep kendisini düşünmekten başka bir şey öğrenemedi… (Abdulaziz Tantik)

“Biz” olmayı öğrendiğimiz gün dünya ve ahiretimiz için çok daha güzel bir yer olacak. Gerçek o ki biz nefsimize zulmettik. İyi olan kişiye maruz kaldığı haksızlıklara karşı sabrı tavsiye eder, hatta dayatır iken kötü olan kişiye caydırıcı tepkileri ve ket vurduracak tenkitleri yapmakta neden ısrarcı olamadık ki?

Ve bu böyle giderse; MASUM ve HALİS KADINLAR sözde Müslüman erkeklerin elinin altında hayat boyu çile çekmeye mahkûm kalırken MASUM ve HALİS ERKEKLER sözde Müslüman kadınların feminist bakış açıları ile garip ve kederli bir hayata mecbur kalmaya devam edecek.

Hangi millet ya da coğrafyadan olursa olsun, İslam’ın kriterlerine uyarak marufa göre yaşayabilirsek gayet mutlu ve huzurlu ömürler sürebiliriz. Bizler harika bir dinin mensubuyuz. Kuran-i ölçütleri ve Nebevi hareketin kişileri, milletleri, çağları aşan capcanlı ruhu ile hayata bakan ve selamete çıkaracak yöntem ve ilkeleri taşıyan engin ve eşsiz bir ufku var. İslamiyet’e ve o hak dini bize öğreten Rahmet Elçisi’ne canımız, anamız, babamız feda olsun. Bu dine mensup olma izzetini bize ulaştıran Allah’a binlerce kez hamd olsun.

Fakat Müslümanlarda yetiştiği sosyal ortam itibarıyla kimlik, kişilik, zafiyetlerine uyumlu olarak aşağılık ya da üstünlük komplekslerinin izdüşümü ve bu halin topluma yaşattığı davranış bozuklukları var. Doğduğu coğrafyaya, millete, o milletin kültür birikimine İslami değerlerin engin ufku ile bakabilen, her türlü enaniyet duygusundan beri kalarak, insanların ve toplumların ihtiyaçları ile empati kurabilen, kendini, toplumunu, milletini, dünyayı ıslah etmeye sorumluluk bilinci taşıyan ve kendi vicdanının polisi olarak önce kendini vazifeli bilen muttaki Müslümanlar lazım bize. Kanaatimce o vakit erkek erkek olarak, kadın kadın olarak yaşayıp mutlu evlilikler sürdürebilir. Hatta bu başarı Müslümanca boşanmayı dahi güzel bir örnek teşkil eden görgüye taşınarak, medeni ölçütlerde hayata geçirebilir. (Resulullah as emsalinde bu da mevcut) .
Ne yazık ki günümüzde İslam’ın rahmeti bol çatısı altında marufa göre hareket edebilmenin görgüsünü kendine ilke edinen halis muhlis kulların sayısı oldukça az.

Irkların, dillerin, milletlerin, coğrafyaların kültürel birikimini İslam’ın evrensel mesajı altında tevhidi ve nebevi kaidelere uyumlu olarak güncellemeyi esas edinmek ne güzel. Tevhit mücadelesini değil, İslam’ı ırkların, milletlerin, coğrafyaların kültürel birikimine göre işine geldiği ölçekte düzenleyen zihniyet nasıl selamı yayabilir ki? Bu hazin durum, sonuçta asabiyetin, taassubun hakim olduğu cahili bir tercihin sonuçlarının yaşanmasına sebebiyet verir ve sonu elbette zulümdür, hüsrandır.

Daha hazini bu durum hakiki İslam’ı miras bırakır gibi babadan oğula, anneden kıza, bizden sonraki nesillere güven içinde miras bırakılır. Kötülük yapmış olmanın suçluluğunu yahut vicdan azabını taşıyarak değil adetlere, örflere, atalara vefanın iç huzurunu yaşayıp yaşatan garip bir psikolojik hastalık içinde yapılır. Bu hastalığı yaymanın vebalinin ne denli büyük olduğu anlaşılmadan gururla topluma taşınır.
Çocukların masum dünyasına ait olan bir özellik ölene dek içimizde kalmalı. Sevgi ve paylaşma güzelliği. Enaniyet duygusu nefsinin arzu ve isteklerinin emrine girerek azgın duygular yaşatmayan o masum melekler belki de insanlığın devamı için örnek ve ibret olarak bize gönderildiler.

Bunu kısa bir yaşanmışlık ile açıklamaya çalışalım:

“BM askerleri Afrika’da görev yaparken bir köyde mola verirler. Köyün çocukları çok şirin ve meraklıdır. BM kamyonuna binmek isterler. Asker çocuklara bir ağaç gösterir ve o ağacın etrafından dolanıp ilk geleni kamyona bindireceğini söyler. Bunun üzerine çocukların hepsi el ele tutuşur ve ağacın etrafını beraber dolanıp el ele askerin yanına gelirler. Asker çocukların hepsini alır kamyona.” Afrika’da bu geleneğe UBUNTU adı verilir. Afrikalı çocuklar çıkarcı, emperyalist kafalı, mutant insanlar gibi düşünmez; birini geride bırakmayı başarı saymaz.
Rahip Desmond Tutu Ubuntu felsefesini şöyle açıklar: “Ubuntu’ya inanan bir insan diğerlerine açıktır, diğerlerine olumludur, diğerleri iyi ve yetenekli olduğunda tehdit altında hissetmez, onun daha büyük bir bütünün parçası olduğunu bilmekten gelen bir özgüveni vardır. Diğerleri aşağılandığında, küçük düştüğünde, zulme uğradığında ya da ezildiğinde o, kendini de aşağılanmış hisseder.”

İşte böyle bir duygu bizlerde de kendimizi, evliliğimizi, aileyi, toplumu, milleti ve Muhammet Ümmetini kurtarabilecek olan duygudur. Efendimiz rahmet peygamberi Hz.Muhammet as buyurduğu gibi:
“Sizden biriniz, kendisi için arzu edip istediği şeyi, din kardeşi için de arzu edip istemedikçe, gerçek anlamda iman etmiş olmaz.” (Buhârî, Îmân 7; Müslim)

Sen, ben, o olanın kişisel haklarını gözetirken, biz olmanın tevhidi şuurunu toplumsal tevhidin şaşmaz unsuru olarak bilmek elzemdir. İmanın en güzel belirtisi, mis kokan esintisidir. Durum bu iken nefislerimizi adeta ilah edinmek, başkalarını köle gibi görerek muamele etmek neyin gamsızlığıdır ?

Hz. Meryem annemiz misali iffetine ve ahlakına düşkün olurken aldatılan, eziyet gören, toplumsal hakları gözetilmeyen kadınlar ile
gayrı meşru ilişkiden Hz Yusuf gibi sakınan ve evlatları perişan olmasın diye karısının türlü entrikalarına, vefasız ve cefasız hallerine sabreden beyefendilere şahit olduk yıllarca…

Toplumumuz iyi olana sabrı tavsiye eder, hatta dayatır iken kötü olana caydırıcı tepkileri ve ket vurduracak tenkitleri yapmakta neden ısrarcı olmaz ki ?

Sonuç olarak :
MASUM ve HALİS KADINLAR sözde Müslüman erkeklerin elinin altında hayat boyu çile çekmeye mahkûm olmadan, MASUM ve HALİS ERKEKLER sözde Müslüman kadınların feminist bakış açıları ile garip ve kederli bir hayata mecbur olmadan yaşarsa huzur ve mutluluğu bulurlar. Umulur ki kurtuluşa ererler.

Rabbim yar ve yardımcımız olsun. Nefsine öğretmen vicdanına talebe olmak konusunda nasibimiz bol olsun. Cennetlik işler ile ruhlarımızı ve hayatlarımızı Aziz eylesin Mevlam. “Biz” olmayı öğrendiğimiz gün dünya ve ahiretimiz hepimiz için çok daha güzel bir yer olacak.
Rabbim hepimize rahmet eylesin.

Selam ve dua ile kalınız.