KENDİ DİLİNDEN İNSANLIĞIN BELASI YAHUDİ

Ben Rubi’nin Fikirleri

Gazetelere şu ilamı verdim:

“Birkaç dil bilir, filozof, bekâr, sabırlı ve gezgin kâtip arıyorum. 20 Temmuz tarihine kadar akşamları saat onda, Mon Repos Oteli’ne müracaat.”

Bir müddettir uykusuzluk çektiğim için, taliplerin sınavı geceyi geçirmeme yardım eder diye düşünüyordum.

Altmış üç kişi geldi. Altmış üçten kırk yedisi Yahudi idi. Aralarından en zeki olanı seçtim.

Doktor Ben Rubi’de, aradığım bütün meziyetlerden başka aklıma gelmemiş olanlar da vardı. Kısa boylu, hafif kambur bir gençti. Gözleri ve yanakları çukura kaçmıştı, yeşilimtırak bir çamur, bir bataklık çamuru renginde teni vardı ve saçlarına şimdiden ak düşmüştü. Polon­ya’da doğmuş, ilk tahsilini Riga’da yapıp, Jena’da felsefe, Paris’te modern filoloji doktorasını vermiş, Barcelona’da ve Zürich’te hocalık etmişti. Çok fakir bir hali, dövülmekten ürken, fakat kendisine gereksinim duyulduğunu bilen bir köpek ifadesi vardı.

Kendisiyle görüşürken, laf arasında, Yahudilerin, umu­miyetle bu kadar zeki oldukları halde neden bu derece kor­kak olduklarını sordum:

– Korkak mı, dedi, herhalde vücut cesaretinden, maddi, hayvani cesaretten bahsediyorsunuz. Fikir cesaretine gelin­ce, Yahudiler sadece cesur olmakla kalmazlar, pervasızdır­lar. Yahudiler hiçbir vakit, zannedersem Davud zamanında bile barbarların anladığı manada kahraman olmuş değiller­dir; fakat bütün milletler arasında ilk defa, insanın hakiki kıymetinin, benzerlerini öldürmekten ziyade zekâsını kul­lanmakta olduğunu anlamışlardır.

“Sonra, dünyaya dağılışlarından beri, Yahudiler daima devletsiz, hükümetsiz, ordusuz[*] olarak kendilerinden nef­ret eden bir kalabalık arasında yaşamışlardır. Nasıl olur da onlarda Haçlıların ve Condottieri’nin kahramanlıklarının görünmesini istersiniz?

En sonuncusuna kadar imha edilmemek için, onlar da savunma araçları icada mecbur kaldılar. îki tane buldular: para ve zekâ…

Yahudiler parayı sevmezler. Edebiyatlarının dörtte üçü, peygamberlerden beri, fakirlerin tebciline tahsis edilmiş­tir. Fakat insanlara karşı korunmak için onları ya demirle imha etmek yahut para ile satın almak lazımdır. Yahudiler, madde olan altın ile kendilerini müdafaa ediyorlar, florin­ler onların mızrakları, dukalar kılıçları, sterlingler tüfekleri, dolarlar mitralyözleri oldu. Bu silahlar her zaman tam tesir­li değillerdi. Ama asırdan asra, medeniyetin aldığı kıvrıma göre, gittikçe kudretlerini artırdılar. Nefsinin meşru müda­faası için kapitalist olan Yahudi, Avrupa’nın manevi ve mistik tükenişi neticesi, dehasına ve iradesine rağmen dün­yanın hâkimlerinden biri oldu. Onu evvela zengin olmaya mecbur ettiler, sonra servetin her şeyden üstün olduğunu ilan ettiler; öyle ki, düşmanlarının isteği yüzünden, mukad­des kitabın fakiri, gettolar münzevisi, fakirler ve zenginler üzerinde hüküm sürer oldu çıktı.

Yahudilerin önceleri kendilerini korumak için kullan­dıkları vasıtalar, zamanla intikam silahları haline gelmişti, bilhassa zekâyla ki, bence altından daha kuvvetlidir.

Ayaklar altında çiğnenen, suratına tükürülen Yahudi düşmanlarından intikam almak için ne yapabilirdi? Goyimlerin ideallerini alçaltmak, kıymetten düşürmek, içyüzünü meydana vurmak ve Hıristiyanlığın ayakta durabilmek iddiasıyla dayandığı kıymetleri mahvetmek! Hakikaten, iyi dikkat ederseniz, Yahudi zekâsı, bir asırdan beri, düşünce binanızın dayandığı sütunları, en aziz inançlarınızı baltala­mak ve kirletmekten başka bir şey yapmamıştır.

Yahudiler serbestçe yazmak imkânını elde ettikleri andan itibaren sizin fikir yapınız yıkılmak tehlikesindedir.

Alman romantizmi idealizmi yaratarak Katolikliği ihya etmişti. Heine admda Düsseldorflu bir küçük Yahudi çık­tı, kurnaz ve neşeli cerbezesini romantikler, idealistler ve Katoliklerle alay etmek yolunda kullandı.

İnsanlar politika, ahlak, din ve sanatın yüksek fikir ürünleri olduğuna, kese ve mide ile bir ilgisi olmadığına daima inandılar: Trier’li ve Marx adında bir Yahudi çıktı, bütün bu çok yüksek ideallerin aşağı ekonominin fışkı ve gübresi içinde yetiştiğini ispat etti.

Herkes dâhi bir insanı ilahi mahluk, caniyi de bir cana­var zanneder: Lombroso adında Veronah bir Yahudi gelip, deha sahibinin saralı bir yarı deli, canilerin ise ecdadımız­dan intikal eden kalıntılar tesirinde mahluklar olduğunu gün gibi açık meydana koydu.

On dokuzuncu asır sonunda, Tolstoy, İbsen, Nietzsche, Verlaine Avrupa’sı, insanlığın en büyük devrelerinden biri olmakla övünüyordu: Budapeşteli bir Yahudi olan Max Nordau ortaya çıktı, meşhur şairlerimizin birer soysuz ve uygarlığımızın yalan üstüne kurulmuş olduğunu, çocuk oyuncağı nevinden gösteriverdi.

Hepimiz kendimizin ahlak sahibi, normal bir insan olduğumuza inanmışızdır. Freiberg’den, bir Yahudi, Sig­mund Freud göründü, en ahlaklı, en kibar asilzadenin için­de bir katil, bir cinsi sapık gizlendiğini keşfetti.

Büyük hükümdarların saraylarındaki aşk maceraların­dan ve platonik saz şairlerinden beri kadını bir mabude ve mükemmelin örneği olarak saymayı âdet edinmişiz; Viyanalı bir Yahudi, Weiningh çıktı, ilim ve mantık bakımından kadının iğrenç ve tiksindirici bir mahluk, bir pislik ve alçak­lık çukuru olduğunu kanıtladı.

Aydınlar, filozoflar ve başkaları, zekânın, araştırılması insan için en büyük şeref olan hakikate erişmek için tek çare olduğunu daima ileri sürmüşlerdi. Paris’ten Bergson isimli bir Yahudi ortaya atıldı; ince ve dâhice tahlilleri ile zekânın her şeyden önce geldiği teorisini devirdi, binlerce yıllık platonizm kalesini yıktı ve kavramsal düşüncenin realiyeti kav­ramak imkânına sahip olmadığı neticesine vardı.

Bütün dünya, dinlerin Allah ile insanın sahip olduğu en yüksek meziyetler arasında yüksek bir işbirliği neticesi meydana geldiğini kabul eder; Saint-Germainen-Laye’li bir Yahudi Salomon Reinach dinlerin sadece vahşi tabulardan kalmış, muhtelif ideolojik maksatlarla kurulmuş bir yasak­lar sisteminden meydana gelmiş olduğunu gösteriverdi.

Birbirinden ayrı ve değişmez telakki edilen zaman ve mekân esaslarına dayanan, muntazam, sağlam bir kâinat­ta rahat rahat yaşıyoruz zannedilirken, Ulm’de doğmuş bir Yahudi, Einstein, zaman ile mekânın aynı şey olduğunu, tam olarak ne zamanın ne de mekânın mevcut bulunma­dığını, her şeyin daimi bir görelik üzerine kurulduğunu, modem ilmin iftihar ettiği eski fizik binasının yıkıldığını tespit etti.

İlmi rasyonalizm, düşünceyi ele aldığına ve realitenin anahtarını verdiğine emindi; Lublin’Ii bir Yahudi, Meyer-son geldi, bu hayali de yok etti; rasyonel kaideler hiçbir vakit realiteye tamamen intibak etmezler, “muhakeme eden fikir”in zafer iddialarına meydan okuyan, asi ve azaltılması imkânsız bir tortu vardır.

Daha da devam edilebilir. Politikadan bahsetmiyorum. Diktatör Bismarck’ın rakibi Yahudi Lasalle’di, Yahudi Dis-raeli, Gladston’a galip gelmişti, Kavur’un sağ kolu Yahudi Arton ve Clemenceau’nunki Yahudi Mandel, Lenin’in ise Yahudi Troçki idi.

Dikkat ederseniz, ileriye ikinci derecede veya meçhul isimler sürmedim. Bugünün aydın Avrupa’sının büyük bir kısmı, bahsettiğim bu isimlerin etkisinin daha doğru­su büyüsü altındadır. Muhtelif milletler arasında doğmuş, muhtelif araştırmalara girişmiş olan hepsi, Alman veya Fransız, İtalyan veya Polonyah, şair veya matematikçi, filozof veya antropolojist, ortak bir vasıf taşırlar, ortak bir gayeleri vardı; o da, kabul edilmiş hakikatlerden şüphe ettirmek, yüksekte olanı alçaltmak, temiz görüneni kirlet­mek, sağlam görünenleri sarsmak, hürmet edileni ayaklar altına almaktır.

Asırlardan beri imbikten süzdüğümüz bu zehirlerin yıprandırıcı, parçalayıcı tesirleri, Grek, Latin ve Hıristiyan âle­minden Yahudilerin büyük intikamıdır.

Grekler bizi gülünç bir hale soktular, Romalılar parçala­yıp dağıttılar, Hıristiyanlar bize işkence edip yağma ettiler; fakat biz, kuvvetle intikam alabilmek için çok zayıf oldu­ğumuzdan, Eflatun’un Atina’sı, imparatorların ve papaz­ların Roma’sından doğan medeniyetin dayandığı temelleri çürütecek bir saldırıya geçtik. Şimdi intikamımız tam kıva- mındadır. Kapitalist olarak ekonomik hadisenin her şey veya hemen hemen her şey olduğu bir zamanda piyasalara hâkimiz. Düşünür olarak, düşünce piyasasına hâkimiz, mukaddes veya değil, eski itikatları, peygamberlerin getir­dikleri dinleri ve laik imanları kemiriyoruz. Yahudi kendi nefsinde en korkunç iki ucu birleştiriyor: Madde sahasın­da despot, fikir sahasında anarşisttir. Ekonomik cihetten hizmetçimiz, fikir cihetinden kurbanımızsmız. Bir tanrıyı kurban etmekle suçlandırılan millet, düşünce ve duygu put­larını da kurban etmek istemiş, en kudretli, yegâne ayakta duran putun, Para’nın önünde sizleri diz çökmeye mecbur etmiştir. Babil esaretinden Bi’rassebi mağlubiyetine ve oradan Fransız büyük ihtilaline kadar gettolarda devam eden         , eziyetleri nihayet adamakıllı ödettik ve milletler arasındaki parya, çifte bir zafer şarkısı söyleyebilir!”        ’

Konuşurken, küçük Ben Rubi yavaş yavaş heyecannmıştı, çukurlarının içinden gözleri parlıyor, sıska ellerihavalarda sallanıyor, önce hafif olan sesi tizleşmiş bulunu-yordu. Fazla ileri gittiğinin farkına vararak birden sustu.     :

Uzun bir sessizlik oldu. Nihayet Doktor Ben Rubi ürkek ve alçak bir sesle sordu:                                                                                   ‘

-Ücretime mahsuben bir frank avans verebilir misiniz?

Bir elbise yaptırıp, ufak tefek borçlarımı ödemek isterdim.

Çeki aldıktan sonra, manalı yapmaya çalıştığı bir tebes­sümle:

-Bu akşam, dedi, yaptığım paradokslara aldırış etmeyiniz. Yahudiler böyledir, çok konuşmayı severiz, bir defa da lafa başladı mı, artık söyler, söyleriz ve nihayet birinin kalbini kırarız. Şayet herhangi bir şekilde sizi incittimse, afimizi rica ederim.

[*] Bu kitabın yazıldığı tarihte İsrail devleti kurulmuş değildi, (ç.n.)

MİRATHABER.COM -YOUTUBE- 

Kaynak: Giovanni Papini “GOG” (Syf: 53 ,54, 55, 56 ,57 ,58 ,59, 60, 61, 62, 63, 64, 65, 66, 67) 
TÜRKİYE İŞ BANKASI KÜLTÜR YAYINLARI