Ülkemizde habercilik ve gazeteciliğin yüzyıllarca geçmişi bulunmakta. Eskiden kıraathaneler yüksek sesle birinin gazete haberlerini, makalelerini sırayla okuması ve diğerlerinin kahvesini içerken dinledikleri yerdi. Habercilik bir toplumun en yaşamsal işlevlerinden biridir. Milli irade için, demokrasi için yaşamsal önemdedir.
Ancak son dönemde hep beraber habercilikte sınıfta kalıyoruz. Haberler sadece özensiz, kalitesiz, ifade bozukluklarıyla, temel gazete yazısı standartlarıyla uyumlu değil, aynı zamanda bilgi olarak da yetersizler. Dahası, haberlerin doğruluk değeri giderek okurun inanmasını güçleştiren derecede yanlı olmaya başladı.
Okur ya da izleyici habere artık yazan hangi tarafta diye bakıyor. Sadece makaleler, köşe yazıları değil, aynı zamanda muhabirlik yazıları da şüpheli olmaya başladı. Dahası gazeteler bir dönem olduğu gibi, en temel olayları naklederken bile yeniden muhalefet ve iktidar olarak ayrışmaya başladı. İktidar yanlısı görülen basının asla iktidarı eleştirmeyeceğine, muhalefetin muhalif kanadı savunacağına toplumda bir kanaat gelmiş durumda.
Bunun en temel örneklerinden biri Mayıs ayı boyunca videolar yayınlayan ve önemli ifşaatlarda bulunan iddia edilen suç örgütü lideri Sedat Peker’in Dubai’de gizli bir operasyonda yakalandığı haberleriydi. Operasyondaki timlerin ayrıntılarına kadar açıklama yağılan haberler uzun süre yayınlandıktan sonra gece geç saatlerde yanlış olduğu ortaya çıktı.
Yine aynı gün olan diğer bir örneği de oğluna Cumhurbaşkanının adını veren bir kişiye ad değişikliği isteminde memurların işten atılacakları haberiydi. İlginç olan bu iki asılsız haber Türkiye toplumunun haftasonunu kaplayan ana haberlerdi.
Haber günümüzde gazeteler ve geleneksel medya organlarından giderek İnternet ve sosyal medya haberciliğine kaymakta. İnternet özgür ve serbest gibi düşünülse de arama motorları, başta da Alphabet arama motoru Google, kimin ne göreceğinde belirleyici etmen. Bunun sonucunda insanlar, yeni gazeteciler, görünme yarışında öne geçebilmek için önde çıkan haberleri yineliyor, sansasyonel kalıpları kullanıyorlar, sosyal medya analizlerini alel acele yağıp ilk olmaya çalışıyorlar. Bu da haberdeki doğruluğu, güvenilirliği ortadan kaldırıyor.
Yeni yüzyılda teknoloji, olanaklar, araçlar olarak çok daha ileriyiz. Muhabirler, haberciler, editörler çok daha eğitimli. Ama kalite olarak, içerik ve değer olarak, İnternet öncesi dönemin çok ardında kaldık.
Haberler, gazetecilik, toplumu bütünleştiren unsurlardan biridir. Bunun güvensizleşmesi, erozyona uğraması, toplum bütünlüğünü bozmaktadır.