GÜNDELİK HAYATTA MÜSLÜMAN KADININ TUTUMU NE OLMALI?

Günümüzde müslüman olmak ve sonra da müslüman hanım olmanın her halini gündelik hayatta var etmenin sabrına, şükrüne erebilmek ne güzel! İslam’ın izzet elbisesini giyinmek, cana can katacak, seni özgür yapacak birçok güzellikleri ve ruhu beraberinde getirir. Fakat bu din, korku ile umut arasında yaşanması gereken bir din olması hasebiyle kişi, aynı anda o canlı hal ve güzel ruh üzere kalmanın çabası ile uğraşır. Bu çabalarımız, yüz yüze kaldığımız zorluklar, heva ve hevesimizin bizi sürüklediği arzular ve bunlarla mücadele ederken yaşayacağımız acılar bizi, elimizi başımızın arasına koyarak ve derin düşüncelere sevk edecek haleti ruhiyeler yaşatacaktır.

Herkes Müslüman olabilir, kelime-i tevhidi getirmek müslüman olmak için yeterlidir. Fakat mümin olmak, mümin bir kadın olarak yaşamak gerçekten de o kadar basit midir?

Resulü Ekrem’in (sav) anlattığı şekli ile: “Her dinin kendine özgü bir ahlakı vardır. İslam’ın kendine özgü ahlakı da hayâdır… “Hayâ”nın tanımını bilgelerimiz ; “fıtratın bozulmamış şekli, kişinin Allah’a karşı mahsurlu şeylerden sakınabilmesi” olarak tanımlarlar. O halde “hayâ etmek” yalnızca bir durumdan mahcup olup yüzü kızarmak ve yahut da utanıp göz kaçırmak gibi bir beden dili ve ruh hali olarak tanımlamak gerçek bir israftır.

Fıtratımı korumak; yaradılışımda Allah’ın bana verdiği sayısız melekelerin, kâinata ve insanlığa hizmet etmesini ve yeryüzünü inşa edecek cevherimi korumamdır aslında. Rahman olan Allah meleklere: “Yeryüzünde beni temsil edecek olan bir halife yaratacağım” dediğinde; önümde melekleri bana secde ettiren, önümde İblise secde etme emrini verdiren o yüce mertebedir bana layık görülen. Fıtratımı korumamın gereğidir meleklerden üstün icraatlar da görünmem ve bu uğurda izzet ile çaba sarf etmem.  Hz. Meryem’ler, Hz. Hatice’ler, Ayşe’ler misali, Asiye’ler misali topluma verebilmeli ve oradan bir medeniyet inşa edebilmeliyim. Ve kadın bir kul olarak ben; dinime özge ahlakın hayâ olduğu bilinciyle, daima fıtratımı bozmadan bu makama zarar verecek mahsurlu her işten sakınarak, Allah’ın esmaları ile ahlakıma güzellikler taşıyarak işlerimi yönetmeliyim.

Ben, Allah’ın dininin yeryüzündeki temsilcisi ve müslüman kadın kişi olarak makamımda onurum ile oturmaya çalışacağım. Bu bana, insanlık adına, vakarlı duruşumda yardımcı olacak, özgüvenim oradan destek bulacaktır. Efendimizin as’ın söylemi ile; Ayaklarımın altında Cenneti yaratan Allah, Ademoğlunun ruh aleminden cesede bürünerek yeryüzüne inerken  ilk ve en önemli varlık inşasının temelini, bende var etti. İnsan olma sürecinde, bebeklikten çocukluğa, ilk can suyunu kanımdan, damarımdan bir imbik gibi süzerek ona tertemiz paha biçilmez bir gıda olarak sundu. Bu fermanı ile beni şereflendirerek süt hakkı ve hukuku oluştu.

Dinim hayâdır benim.

Benden halk edilen, tüm bilişsel, ruhsal, sosyal, kültürel melekeleri, Rahman suresinde bahsedilen “Ona beyanı öğrettik “nimeti, “konuşma ana dil yeterliliklerinin” sanatkârı olan benim… O mümin kadın kişi olarak, yetiştireceğim Musalar, İsalar, Süleymanlar, Yusuflar, Yahyalar, Muhammedler, Ebubekir, Ömer, Osman, Ali ve Fatihler…

Yaradılışım aslında madden, erkeğe göre zayıftır benim. Fakat letafet gibi ince güçler verilen de benim. “Su ile ateşin hallerini bilirsin. Su, ateş gibi heybetli bir varlığı söndürebilme kudretindedir.

Tüm bu vazifeler arasında say edip dururken, yorulacağım, üzüleceğim, bunalacağım belki. Narin yaratıldım, “İncitmeyin kristalleri yoksa kırılırlar dikkat edin” dedi benim için son Nebi sav… Fakat aynı ben, bir kahraman gibi karşılandım Allah’ın, meleklerin, kainatın, peygamberlerin makamında… Rahman’ın beyti’ne tek komşu olan kahraman kadın kişi Hacer, ilk şehit kadın kişi Sümeyye ve İslam medeniyetinin yükünü kaldıran Hatice, İlahi dinin muhteşem sembolü Meryem…

Zayıftır bedenim lakin öyle bir cevher var ki kanımda, ruhumda, nöronlarımı ve uzuvlarımı dâhice ateşleyen, erkek kullara bile verilmemiş onlarca melekelerimle güçlüyüm ben. Hak Teâlâ bu potansiyelimi kendine kullukta hanım efendi bir mümine yakışır şekliyle kullanmamı bekler. Her biri eşsiz kabiliyetleri yöneten bu melekeler ile İslam’a hizmet edecek, bin bir his ve duygu karmaşasına rağmen vakarla, iffetle, ferasetle Rabbe yürüyecek benliğin sahibiyim ben. Bu fıtrat ile ağlarken gülmeyi, gülerken ağlamayı başarabilirim… O yüzdendir ki açarım kucaklarımı, acırken yüreğim, gülümserim tüm varlığımla, sarılırım kocaman, yürekleri acıyan yetim çocuklara.  Altına, mücevhere, giyinmeye, kuşanmaya, sevilmeye, gezmeye, lüks hayata ilgiliyim, severim, ama Dinimi unutmam, fıtratımı bozmam, dua ile yaradılış gayeme hizmet ederim havf ve reca makamında. İslam devletini kuran son peygamberin Hatice’si misali olmalıyım ben… Harcarım servetimi gözümü kırpmadan, çaba ve emeklerimin üstünde kurulur medeniyetler. Hayme Ana, Halime Ana misaliyim ben.

Nefret ederim savaştan, kavgadan, ölümden ama cenge giderim yiğit milletimin, ailemin cengâverleri ile Nesibe Hatun misali ben.

Allah’a ihlâsla yüzümü dönmemekten, Rahman’ı üzmekten, O’na kulluğu mahsurlu yapma halinden sakınırım ben. İnsan yavrusunu, insansı bir formdan insanı kâmile, ahseni takvime taşırken cevherini benden akıtan Rabbe şükür ile sabır ile hayâ ile yüzümü döneceğim ben… İnsanlık ve medeniyet elbet inşa olacak benden…

Ümran medeniyetinin inşasında evlilik denen ahit ne idi? Peki tüm bu sorumluluklar içerisinde iken Rabbim beni kime emanet etti?

Müslüman bir kadın hukuku ile bakıldığında, dinimin yarısını onunla inşa edeceğim zevcime, maddi, manevi eğitim, gelişim ihtiyaçlarımın imkanını bana sunacak eşime, aynı anda beni madden ve manen adeta muhafız olup tehlikelerden koruyacak ve tüm bu emeklerinden dolayı sadakatimi, vefamı, hizmetimi, hayat arkadaşı, yol arkadaşı rolümü birlikte paylaşacağım zevcime emanet edildim ben…

Ben ona emanet edildim. Resulü Ekrem’in veda hutbesinde vasiyetiyim ben… Özgür, hür, hanım efendilik makamının rahmet kapılarını ve dahi bu güvence ile güvenli bir dünyanın kapısını bana İslam ile açan Allah’a aidim ben…

İslam benim dinim ve ben Allah’a karşı hayâ ederim. Bana sunulan bu tertemiz âli mevkileri, nimetleri tüm varlığımla İslam’a hizmet etmeden ölmekten Allah’a ar ederim ben…

Hatice Şebnem Diktürk