TOPLUMSAL KAYBOLUŞ HİKAYEMİZ…

Dün Türkiye bir çok acı olaylara şahit oldu… Adeta gündem buram buram kokuyordu… Kokan şey ölmüş olan insani duygularımızdı… Peki ne oldu bizim duygulara !?
Dün adamın biri Galata Kulesinde kendini yaktı… Evet yaktı…. Ama yakmadan önce onunla fotoğraf çektirenler mi dersiniz, onu karizmatik bulanlar mi dersiniz…

Elinde ki azrail tırpanı olarak bilinen tırpanla insanlar arasında uzun uzun gezmiş dolaşmış… Bir Allah’ın kulu(en başta polisler) dememiş ki sen kimsin necisin ne yapıyorsun böyle!… Acaba diyorum gerçekten Azrail olduğuna inanıp kimse sorgulamak bile istememiş olabilir mi?

Neyse dönelim adamın kendisini yakma girişimine…Adam yanıcı maddeyi döküyor ve yanıyor…bir tek müdahale eden yok…cayır cayır yanıyor…O esna da bir çift özçekim (selfie) yapıyor adam yanarken… Çoluk çocuk şaşkın şaşkın izliyor… Kimse çocukları oradan uzaklaştırma basiretinde bulunmuyor…Basiret olsa müdahale eder zaten bu da ayrı bir dramatik olgu… Adam yandıktan sonra filmlerdeki olay olup bittikten sonra geç gelen polislerin sözde müdahalesine benzer bir müdahale yapılıyor… Tüple adamın ateşini alıp sonra da kulenin oradaki çöplüğe bir az soğuması için bırakıyorlar (herhalde diyorum)…olay bu…olay bu da asıl olay kendi insani duygularını yakmış olanlar da… Ne oldu bizim topluma…Ne oldu reflekslerimize… Ne oldu insancıllığımıza…Ne oldu övündüğümüz hümanist kültürümüze…Kim aldı bunları bizden ve ya nasıl kaybettik ve yahud gönüllük esasında neyin karşılığında terk ettik… Psikolojik ve sosyolojik analiz yapıldığında ciddi tez konusu çıkacak travmatik çıkarımlarda bulunuyor insan…

“Genovis sendromu”

Psikolojide “İzleyici etkisi” denen bir sendrom var…“Genovis sendromu” olarak ta biliniyor…Ne demek bu?…Bir olaya tanık olan kişi müdahale etmesi gerekirken müdahale etmeme refleksini devreye sokarak şunu der kendi kendine “bir başkası eder”…Ve olaya şahit olan tüm bireyler adeta bu virüs gibi olan sendroma yakalanarak tepkisiz kalır…Bu zaman zarfında da olan oluyor…Bu sendromun ilginç çıkış hikayesi var aslında. Merak edenler mutlaka baksın…ama konumuz bizim yerli ve milli sendromumuz…bana ne sendromu… Millet delirmiş ben ne yapabilirim sendromu…ben mi yakıyorum sendromu…nur topu gibi millileşmiş bir sürü sendromumuz mevcut…İşte bizi yakan bunlar….

1. Ekonomik düzenimizin kötüye gitmesi
2. Dini değerlerimize olan tutunma özgüvensizligi ve ya yetersizliği
3. Sosyal medya fenomeninin toplum üzerinde yakıcı ve yıkıcı etkileri,
4. Siyasi partilerin kendi insani üzerinde yürüttüğü nefret ettirme, dışlama, ötekileştirme politikalarını deneysel olarak test etmesi

Ne uğruna?…Sadece oy uğruna…Kocaman bir halk oy uğruna ahlaksız bir toplum mühendisliğine kurban gidiyor. Bu mühendislik değil!.. Bu malzemeden çalarak yapılan bir konutun yıkılacağını bile bile insanların ölmesine göz yummak mühendisliğidir(!)… Bu bir enkaz mühendisliğidir… Neden bu madde üzerinde bu kadar duruldu derseniz..!? Çünkü bizi biz yapan değerlerden tam da bu çekişme bu hırpalama bu yoksunlaştırma bu “biz olmasak sen sen olamazsın” zehrinin bireylere zerk edilmesi… Tüm bunlar yaşanırken finalde maalesef ki reflekslerinden arındırılmış toplum çıkıyor karşınıza… Hiç mi yok dersiniz reflekslerimiz? Var tabi olmaz olur mu!?Ama devşirme refleks bunlar…Biz de olup ama bize ait olmayan… Kontrolünü bizim sağlayamadığımız… Yazılımını başkasının yazdığı refleks… İşte tüm bunlara göre biz, biz olmaktan çıktık…

Çözümü var mı peki!? Var tâbi ki…Ölümden başka her şey çözüme açıktır…Tabi duygularımız tam ölmediyse…

Dini ve milli değerler… Fıtrat çizgisinden uzaklaşmamak, Allah’ın kitabı Kur’an’dan hayat yolunu takip etmek…