“Emanete İhanet Etmeyen Herkes Güzeldir”

“Emanete ihanet etmeyen herkes güzeldir.” (İsmet Özel)

17 yaşında bir delikanlı! Etrafında kimisi anne, kimisi baba, kimisi nine, hala, teyze,  kimisi de dede vasfına ermiş insanlar. Hepsinin bir ortak özelliği var. Vicdanlarının sesini susturmuş, insanlıktan uzak merhametsizce saldıran insansılar. Neden bu kimselere İnsansı kelimesini kullanmak icap etti diye sorabilirsiniz. Çünkü “İNSAN” olmanın gereğinden uzak haller sergilemekten rahatsızlık duymadılar… Ecdadımızda var olan ve atadan gelen mirasla bize ulaşan insani asaletten de bihaber davrandılar.

“Emanete ihanet etmeyen herkes güzeldir.” der İsmet Özel. Siz bu genci hangi halde gördünüz de saldırdınız?

Memleketimde eğitim alırken kendisine haksız konuşan, insafsızca saldıran kişilere son derece edepli, nazik fakat kararlı bir şekilde insanlık dersi veren hali nasıl oldu da yüreklerinize şefkatli bir sıcaklık vermedi? Cümlelerini merhametsizce kuran insanlar konuşan 17 yaşında ki bu delikanlının insanlığına ve edebine hayran olmalı ve gönlünü almalı değil miydi? Büyüklük kimden beklenir ki?

O gencin efendiliğine ve terbiyesine mağlup olmaları o insanlar için ne kadar esef verici.

Velev ki bu genç kötü yolda idi, yetişkin yaşa etmiş kişilerin, genci insan olmaya sevk edecek eli uzatmaktan habersiz durumda olmaları da son derece hüzünlü değil mi?

Hangi ara benim milletim  “Ben Bir İnsanım” diyen ve bu hikmete davet eden genç bir yüreğe nefret kusacak hale geldi!

Binlerce TC vatandaşı genç başka ülkelerde okuyor, çalışıyor ve biliyoruz ki onlara da ırkçılık yapılıyor. Peki, bu durum bizi razı ediyor mu? Yurt dışında bizim memleketimize ait gencin, sadece bu vatanın evladı olduğu için Kürt,  Türk, Laz, Çerkez dahi olsa ırkçılığa maruz kalmasından biz razı miyiz?

Şimdi birisi kalkacak, bu haksız uygulamayı haklı çıkaracak öyle mi?

Bu nasıl bir akıl tutulması?

Kim ırkçılık yapıyorsa bilsin ki yüce yaratana kullukta zafiyet üzeredir. Hepimiz dokuz aylık yük taşıyan insan familyasına ait biyolojik anaların evlatlarıyız. Allah katında aynı kıymetle özene bezene yaratıldık.

Yüce Allah Kuran’da: “Dilinizle kimseyi incitmeyin.” (Hucurat – 11) buyururken, dilimiz ne vakit zehir aşılayan bir enjektöre evirildi.

Efendimiz Hz. Muhammed” in sünnetine tutunmakta da zafiyet vardır.

Efendimiz ﷺ  buyurdu ki; “Irkçılığa çağıran bizden değildir. Irkçılık davası uğruna savaşan bizden değildir. Irkçılık davası uğruna ölen bizden değildir. ” (Ebu Davud)

Müslim, gayri Müslim, dindar, dinsiz fark etmeden âlimlerin ve bilgelerin öğretilerine fazilet ile tutunmakta zafiyete düşülmüştür. İmam Şafii hazretleri buyurur ki; “Kendisini, olduğundan daha üstün göstermeye çalışan kişiyi, Allah, sahip olduğu kıymete indirir.” (Beyhaki, Menakıp )

Bizzat övünüp kibir yaptıkları ırklarına baksınlar. Yüzyıllar boyunca tüm ırkları adaletle yönetme gayreti taşıyan geleneksel örfümüz ve âdetimizin mirasına sahip çıkamadıkları o kadar açık ki! Bu millet yüzyıllarca her ırktan ve dinden insanı başarı ile yönetti, huzur içinde yaşanan medeniyetler seviyesine çıkarabildi. Ve bu asalet halen genlerimizde var.

Özür dileriz Ahmet!

Biz bize yakışanı yapmayan kişiler ve topluluklardan dolayı üzgünüz. Fakat sen,  “Ben bir insanım” diyerek verdiğin mesaj ve o efendi duruşun insanlığa ders olacaktır.

Bazen bir mazlumun eliyle bilinmeyen ya da unutulan dini ve milli nice erdemler ve faziletler hatırlatılır insan evladına.

Yurdumun insanı neciptir. Kesinlikle doğruyu görecektir.

Deniz kir tutmaz. Elbette her vakit İçimizden soyuna sopuna layık olmayan davranışlarda bulunanlar çıkacak. Onlar da “Bir Deniz Gibi Engin Güzelliklere Sahip olan Necip Milletim ” in içinde kaybolup gidecektir.

Kıymetli Hadis Âlimimiz Prof. Dr. Bünyamin Erul:

“Her şeye rağmen 15 Temmuzdaki necip halkımızın haklı direnci gösterdi ki, genlerimiz de, kanlarımız da hala sapasağlam…” diyerek büyük bir gerçeği ifade etti.

Deniz kir tutmaz. Sağlam duvar yıkılmaz. Biz ne çileli devirlerden Allah’ın izni ve alın akı ile izzete ulaştık defalarca. O vakit bize düşen o ki: “Atasal kodlarımızdan Rabbi razı edecek olan insana ve lidere yakışır hasletlerimizi susturmak değil, coşturmak…

Prof. Dr. Çetinkaya Koç bu gerçeği kendi yaşam tecrübesi ile ifade eder: “Bu çocuk 10 sene sonra sizin işvereniniz olacak, söylediklerinizden utanacaksınız… Bende çoğumuz gibi İstanbul’a 17 yaşımda okumak için geldim. Çemkiren de vardı, şefkat gösteren de. Kötüye muhatap olmak can sıkıyor. (Senden önce gelen) İstanbullu “niye köyüne geri gitmiyorsun” diye sormayı kendi imtiyazı sanıyor. Gene de bir Alman’ın yakamıza yapışıp “Raus” demesinden daha iyiydi. Niçin daha iyidir? Çünkü bu millet bazen hoyratça davransa bile, son çözümde çoğunluğun şefkatine katılır. Alman nefretinde ciddidir. Türk milletinin cahil olanı ciddi değildir; öğrenir, fikir değiştirir ve orta yola gelir. Nerden mi biliyorum? Çünkü gördüm, yaşadım, izledim ”

Gerçekten dezavantajlı ortamlarda yetişen evlatlarımız ya da muhacir yavrularımız ellerinden liyakatle tutulunca eğitimi o kadar hızlı alıyorlar ki… Yurdumun insanına yakışan, yaratana ait değerlere tutunarak, erdeme dair ilkeleri, iyilik sahibi, değerli kimlikleri harcamadan, kötülük sahibi, değersiz kimliklerin de şerrinden milletimi koruyacak tedbirler alaraktan toplumsal tevhide yol alan davranışı sergilemektir. Değer yargılarımızda öne çıkardığımız ve eylemlerimize yansıyacak olumlu, olumsuz sonuçlarını muhasebe ederek kendimizi tekrar revize etmektir.

Bizim, Dünya liderliğini ne şekilde kazandıysak tekrar o üstün hasletlere, bugünün şartlarıyla örtüşecek bilişsel, bilimsel, sosyal, kültürel, siyasi ve ekonomik alanlarda gelişimin her parametresinde evrensel olgunluğa yeniden dönmemiz temennisi ile…

Selam ve Dua ile kalınız…

HATİCE ŞEBNEM DİKTÜRK