Ayasofya’nın Ruhuna Vurulan Kilitleri Açmak

İstanbul Müftülüğünün davetlisi  olarak  Ayasofya’nın açılışında bulundum. Rabbime hamd olsun.

Bu vesile ile Ayasofya’nın ibadete açılması için duaları, kalemleri ve hitabeleriyle yıllarca göz yaşı dökmüş ve mücadele vermiş olanlar başta olmak üzere Cumhurbaşkanımız Recep Tayyib beyefendi ve diğer ilgililere dualar eder, şükranlarımı sunarım.

Milletimize ve İslâm Dünyasına hayırlı olsun.

Devlet ve millet olarak İslâmî çizgimizi koruyamadığımız için önce Ayasofya’nın ruhuna mühür vuranlar sonra da kapılarını kilitlediler. Şimdilerde sergilediğimiz başarı, kapılarına vurulan zincirli kilitleri açmak  oldu. İslâm’ı temsil eden Ayasofya’nın ruhu ise hâlâ prangalı. Çok çok acı olanı ise  İslâm’a kapsamlı yöneliş için bir irade ve yönelişin olmayışıdır. Bunun sebebi yalnızca siyaset değildir. Başta ilahiyat camiamız olmak üzere genel bilgi, bilinç ve amaç  yoksunluğumuzdur.

İslâm Düzen’i diye bir amacımızın olmayışıdır. Allah’a ortak koşma temelleri üzerinde yürüyen milli eğitimle, kapitalist ekonomi düzeni ile, ilkel medeni ve ceza yasalarıyla Ayasofya’nın ruhuna kendi ellerimizle düğüm üzerine düğüm atıyoruz. Kuranımızı ifadesiyle dinimizin bir ucuyla Allah’a ibadet ediyoruz:

“ Ve insanlardan kimi de vardır ki, Allah’a imanla küfrün sınırında, yani kıyı kenar kulluk eder, öyle ki başına bir iyilik gelse, ondan hoşnut olur, ama başına sınayıcı bir güçlük gelse, hemen bütünüyle yüz çevirir ve böylece dünyayı da, ahireti de kaybeder. İşte en açık zarar ve kayıp da budur.” (Hacc 22/11)

Oysaki amacımız insanlığın birikimlerinden de yararlanarak milletimiz ve insanlık için Kur’ânî ve Nebevî çizgide İslâmî bir düzen oluşturup insanlığın demokratik tercihlerine sunmak olmalıdır.

 Sözü Ayasofya’nın  ruhuna ve kapılarına vurulan kilitten açmıştık. Rabbim bir çalışmamıza bin verdi, kapıları açtık : İnşaallah  ruhumuzun kilitlerini bir bir açmaya da sıra gelir.

Ayasofya’nın kapılarını açmanın olsun önemini, günün penceresinden bakarak anlayamayız. En az elli yıl geriye gitmek gerek.

Bunun için sizleri 1970 Mayıs’ında  Süleymaniye camiinde okuduğum ve 25 Temmuz 2020 de Mirat haberimizde   “Ben Olsaydım Ayasofya’nın Açılışında Nasıl Bir Hutbe Okurdum?” başlıklı yazımda yayınladığım
İstanbul’un Fethi başlıklı hutbemizin bitiş cümlelerini beraberce dinlemeye/okumaya davet ediyorum:

“Müminler!

Fethin bu mukaddes hatıraları içinde yüzerken mahzun Ayasofya’dan bahsetmeden geçemeyeceğim. Beşyüz sene  minarelerinden okunan ezanlar dinmiş, kubbelerinden gönüllere akan Kur’ân sesleri kesilmiş, zemininde yapılan secdelere hasret kalmış Fatih Ayasofya’sı için yıldızlar göz yaşı olarak dökülse, cılız bir matem ifadesi olamaz.

Ayasofya bir müddet daha açılmayacak. Ayasofya’nın kapanan kapıları bizi öz şahsiyetimize kavuşturacak geçidin kapılarıdır. Ayasofya’da okutulmayan Kur’an, gençliğimizin kalbinde bir nizam olarak yerleşmesi istenmeyen Kur’ân’dır. Ayasofya’da susturulan ezan, Hz. Muhammed’in cemiyet önderliğini ilan eden ezandır.

Bu gün Hak nizamımıza ve şanlı Önderimize tâbi olamadığımız için güçsüz ve mefkûresiz kalışımızın feci halini remzeden Ayasofya’mızın açılmasını beklemeyiniz.

Onu açacak, aziz yurdumuzu İslâm adına yeniden fethedecek Fetih gençliğimizin yetişmesi için bütün gücünüzle çalışınız. Bu mübarek neslin zaferi için Allah’a dua ediniz.”

Ayasofya’nın kapılarını açan  nesil geldi. Bakalım  bu nesil aziz yurdumuzu İslâm adına yeniden fethedecek Fetih gençliği olabilecek mi?”

Mevla Görelim Neyler Neylerse Güzel Eyler

Ali Rıza DEMİRCAN