Bayram Sevinci…

Her kültür ve inanç kümesinde özel günler vardır. Bu özel günlere ait özel ritüeller bulunmaktadır. Müslümanların da iki tane önemli bayramı vardır: Ramazan ve Kurban bayramları… Bu bayramlar Müslümanlar açısından önemli ve hem manevi bir sevinci ifade ederken aynı zamanda toplumsal paylaşımı içinde taşıyan bir mutluluğu da işaret etmektedir. Her iki bayramda da Müslümanlar sevinçlerini en yakınlarından başlayarak en uzağına kadar paylaşırlar.

Bayram bir Müslüman için özel bir anlama havidir. Kendi iç dünyasında yaşadığı sevinci dalga, dalga yayarak toplumsallaşmaya doğru bir seyir izletir sevincine…

Bayramlar öznel olduğu kadar nesnel bir boyut taşırlar. Kişisel sevinçlere kaynaklık ettiği gibi toplumsal sevince de kaynaklık eder. Bu iki boyutu tam olarak idrak etmeden bayramın kişinin nezdindeki yerini anlamakta zorlanırız. Ramazan bayramının aynı zamanda bir ibadetin bitirilmesi ve bu biten ibadetin sevinci ile yeni ibadetlere yelken açmanın da mutluluğunu içerdiğini görmek gerekli… Aynı zamanda kişi, yaşadığı öznel kulluk deneyimi ile özel ruh halleri yaşar. Son on günde girdiği itikâf ve kendine verdiği çekidüzen yanında aynı şekilde birikerek gelen ruhsal tecrübenin kişide somutlaştırdığı duygu durum yoğunluğu da gözden kaçmamalıdır. Fıtır sadakası ile hem kendisini arındırır, yeniler, hem de başkalarına yardım ederek onların gönlünü kazanır ve onların sevinmesine imkân sağlayarak kendi sevincini de artırır.

Kurban bayramı ise kurban keserek, kendi arınmışlığını sağlama almakta, etini dağıtarak başkalarının sevinmesine zemin oluşturarak kendi sevincini katlamakta ve özellikle de toplumsal zeminde ilahi inayeti gerçekleştirme arzusunun somut durumunu yaşadığı için kendisinde meydana gelecek ruhsal dinginliği ve coşkuyu da hesaba katmakta yarar var.  Böylece kişi, hem kendini temizlenmiş hissederek kendi coşkusunu yaşamalı, hem de yardım ettiği kişilerin coşkusunu da paylaşarak kendi coşkusuna coşku katmalıdır. Bu durum insanın kendi derinliğinin farkındalığına yönelik bir katkı olarak düşünülmelidir…

Bayramlar çocukların sevincini görmeden anlaşılamaz! Çocuklar, kendilerine alınan bayram elbiselerini giymek için sabırsızlıkla ve mutluluk içinde uyumadan çoğu kez bayram sabahını bekler ve keyifle giyinir. Büyüklerin elleri öpülür ve harçlıklar alınır. Sokağa çıkılır ve kendisi gibi çocukların bulunduğu mahalde büyük sevinç patlamaları yaşanır. Bu mahalleye sirayet ederek bütün semti bu sevincin ortağı haline dönüştürür. Yüzler güler, samimiyet ön plana çıkar. Yapaylıklar terk edilir ve samimiyet icra edilir.

Mutluğun her şeye sirayet ettiği bir vakitler, aynı zamanda ruhun parlamasına zemin olur. Ruh, kendi dinginliği içinde kendi kıvancını yaşarken ilahi inayete olan açık boyutu ile şükür eder ve şükrü bir hal olarak üzerinde itina ile taşır. İşte bu şükür hali bayram süresince her şeyin mutluluk çerçevesinde gerçekleşmesine zemin oluşturur. İnsanlar, birbirlerini ziyaret eder. Çocuklar ebeveynlerine gider, onları sevindirir. Bir insanın kendi evladını görmesinden daha büyük mutluluk yoktur bu dünyada…

Bayramların öznel bir sevincin patlaması ile neticelenmesi yanında bu sevincin kutlu bir boyutunu da işaret ettiği unutulmamalıdır. Her Müslüman, özel günlerde daha çok diğer günlerden farklı olarak ruhunun ışımasını ve Allah’a yakınlığın tecrübesine tanıklık eder. Bu ruh ışıması ise başka ruhlara da sirayet ederek bir ruh şölenine dönüştürür. Ruhsal zeminde oluşan bu güzellik, normal yaşamın içinde mutluluk olarak tezahür eder. Bu mutluluğun yüzleri sevince gark ettiğini de anlamalıyız. İstemsiz her insanın tebessüm ederek bir başkasına baktığını bu şekilde açıklayabiliriz…

Geçmiş Kurban bayramınızı en içten dileklerimle kutlarken, ruhumuzun ışıdığı günlerin çoğalmasını Rabbim ’den dilerim… Ümmetin birlik ve beraberliğine vesile olmasını cenabı Allah’tan niyaz ederim… Nice güzel bayramların nasibi için dua eder ve dua beklerim…

Abdulaziz Tantik