CAHİLİYE DEVRİ ÇOCUKLARI

Kız çocuklarını diri diri gömme adeti vardı Araplar arasında. Kadının her şekilde aşağılandığı yüzyıllar öncesi bu dönemde kız çocukları bir ayıp olarak algılanıyordu. Ancak İslamiyet’in kabulü ile uygulama terk edildi ve döneme cahiliye devri dendi.

Çünkü İslam merhamettir, vicdandır, sual vereceğini bilmek Allah’tan korkmaktır. Ne var ki gönüller İslam’ı sindirmediği, içselleştirmediği takdirde cahiliye dönemleri bitmeyecek sadece şekil değiştirecek. Yüzyıllar önce bebekleri gömenler bugün bombalıyor, ölmesi için yoğun bakıma alıyor!

İşgal manzaralarını, bombalanan bebekleri gördükçe lanetliyor, bebek katilleri diyoruz Siyonistlere. Ama ne acı ki Müslüman ülkemizin ilim insanları, iş insanları belki de yöneticilerinden bir grup birleşmiş ve çete kurmuş. Hem de bebek öldürme çetesi. Peki neden? Taptıkları uğruna…

Onlar parayı ilahlaştırmış insanlar. Kutsalları uğruna tüm ahlaki erdemleri yok sayanlar. İşte sözüm yine çocuk yetiştirmedeki inanç eğitimine geliyor. Çünkü yeterince önemsenmiyor. Müslüman bir ülkedeyiz diye zaten var sanılıyor, üzerine düşünülmüyor. Oysaki yeteri kadar yok. Çocuklara inanç eğitimi doğru şekilde verilmiyor. Ebeveynler gelişti, çocuklarıyla daha fazla ilgileniyorlar, o kurstan bu kursa koşturuyorlar. İyi bir dil eğitimi alsın, iyi bir lise, üniversite kazansın derdindeler. Bu uğurda maddi manevi onca fedakarlık da yapılıyor.  Ama görüyoruz ki yetmiyor. İyi okullarda okutulmuş doktor olmuş hemşire olmuş insanlar ilmini can kurtarmak için değil can almak için kullanabiliyor. İyi eğitim almış zeki ama inançsız bir genç psikoloji bozan bilgisayar oyunları üretiyor. İnancı olmayan ama hırsı çok olan vatanını korumak için değil, banka soymak için silah üretiyor…

Neye tapıyor ve taptırıyoruz?

Bu soru yöneltilen bebek katilleri de, dünyayı vuran askerde Allah’a der, Allah demese Tanrı der. Ama hırsı için, kibri için yaşar. Dünyadaki var oluş amacı belirler insanın neye taptığını. O yüzden sormalı sorgulamalıyız nefsimizi. Ne için yaşıyoruz. Neyi önceliyoruz hayatımızda? Çocuklarımızı ne için yetiştiriyoruz? Hadi soralım gönlümüze…

Çocuğumuz çok güzel okullarda okusun diyoruz da ne hedefliyoruz bunda? Bunu isterken ne hissettiriyoruz çocuklarımıza? Güzel okullarda oku çok para kazan zengin ve mutlu ol mesajımı veriyoruz. Paraya mı tamah ettiriyoruz?  Yoksa oku ilim sahibi ol, Allah rızası kazan bu hayatta görevimiz insanlığa fayda sağlamak ve ahireti kazanmak mı diyoruz.

Çok başarılı ol, saygı gör mü diyoruz? Saygının yalnızca makam ve etiketi olanlara sunulacağını ima ederek.  Yoksa başarılı ol dünyanın Müslüman yöneticilere ihtiyacı var mı diyoruz. Yeter ki mutlu ol mu diyoruz. Dünyaya geliş amacımızın sadece mutluluk olduğunu söyleyerek ama onu nerede araması gerektiğini öğretmeyerek.  Ya da Allah rızası’na kavuşarak dünyada da ahirette de mutlu olunur öğüdü mü veriyoruz.

İşte sevgili ebeveynler; neyi örneklediğimiz neyi öncelediğimizde saklı evlatlarımızın ahlakı. Bir doktorun savaş demeden, pandemi demeden, bir daha görmeyeceği insanlar için çabalaması ya da daha çok para kazanmak için hayatları hiçe sayması.

ŞEYMA DEMİRCAN NAMAZCI

MİRATHABER.COM -YOUTUBE-

YAZARIN DİĞER YAZILARINA ULAŞMAK İÇİN BURAYA TIKLAYINIZ