GENÇLİĞİMİZİN VEBALİ KİMDE?

Ahmet dedi ki:

BİR YERDEN BAŞLAMALI!

Vebal; Müslüman olanları, dinini yaşaması ve öğrenmesi gerektiğini düşünenleri, ikinci sınıf insanı bırakın daha aşağı bir varlık olarak gören ve ülkemizin gerçek sahiplerinin kendileri olduğunu düşünenlere karşı, inançlı kesimi koruyabilmek adına yapabileceği bir şeyleri olduğu halde nereden başlayacağına kafa yormayanlarda.

Vabal; “Hürriyet odur ki; ne nefsine, ne gayriye (başkasına) zararı dokunmasın. Yani tam ve mükemmel hürriyet, kişinin firavunlaşmaması ve başkasının hürriyeti ile alay etmemesidir” diye târif eder Bediüzzaman (Münâzarât, 35)” düsturuna göre, ileride İslam taraftarı olmayacak olsa da en azından bir başkasının düşüncesine ve yaşantısına saygı göstermesi gerektiği minimum düsturuyla aşılanamamış çocuklarımızı yetiştiren öğretmenlerden, bu düstura sahip olanların, ‘bende bu öğretiyi en büyük gayem olarak görmezsem, yetiştirdiğim çocukların ileride başka çocuklara bunları öğretmesini nasıl bekleyebilirim. Bu şekilde bu toplumu düzeltmeye başka nereden başlayabiliriz ki’ diye düşünmeyip, boşvermişliklerinde.

Vebal; bu konuda elinden bir şey gelebilecekken ‘ben yapayım yapmasına da sadece benim yapmamla mı düzelecek’ diyenlerin, aslında kendi imtihanına düşen kısmını böylelikle es geçenlerde (zaten herkes gücünün yettiği kadarından sorgu-sual olacak).

-Kendimize sormamız gereken soru, ‘bu toplumu nasıl düzeltiriz’ değil ‘ben ne yapabilirim olmalı’.

-İnanç özgürlüğüne saygı duyulmuyorsa, o saygı göstermeyenleri düzeltmeye çalışmak ilk esas yapılacak şey değil. Ben bu konuda ne yapabilirim diye kafa yormak gerek. Ben gerçekten insanlara saygı gösteriyor muyum, çocuğumu bu konuda yetiştiriyor muyum, başka elimden ne gelir diye düşünmesi esastır. Çünkü, o beğenmediğimiz nesli düzeltmek için ilk önce kaynağındaki hatayı düzeltmek gerek. Örneğin: Bir makine düşünün, çıkarttığı ürünleri kırıyor. Siz de gidip kırılanları düzeltmeye çalışıyorsunuz ama arkanızdan makine hala ürünleri kırarak çıkartmaya devam ediyor. Demek ki ilk önce, dönüp makinayı tamir etmelisiniz, halledebilirseniz o zaman dönüp kırılanları yapıştırırsınız.

Nesli düzeltmekten kasıt; herkesi Müslümanca yaşamaya zorlamak değildir. Kasıt; herkesi bir başkasının yaşamına, giyimine, düşüncesine, haklarına saygılı olmayı öğretmektedir. Ancak o zaman Müslümanlar kendi çocuklarını rahatça eğitebilir. Aksi halde, bir yerde mutlaka önünüzü onlardan biri kesecektir ve tökezleyeceksiniz. Burada Müslüman olmayanları kırmak değil amacım. Ben onların bana göstermedikleri (hakkım olan) saygıyı ben onların düşüncesine saydı duyarak göstermeliyim ki bunu ondan bekleyebileyim. Bu yüzden Müslüman olmayanların da yaşam hakkı, düşünce, inanç, giyim vs. özgürlüğü var ve bu da onların hayatı. Onlara bu hayatı bu imtihanı Allah vermiş (Müslümanlara göre).
Onlardan bizim istediğimiz ve beklediğimiz tek şey, Müslümanlara saygı duymaları.
Ama maalesef şu hakkımızı gasp ediyorlar; evet inanç özgürlüğü var ama yaşam haklarımız eşit ve benim yaşam hakkıma saygı duymuyorlar. Şimdi Onlar bu hakkımızı vermiyorlarsa, bir Müslüman ne düşünmeli ve nasıl davranmalı. Özetle; o yapmıyorsa sen doğru olanı yap. Önce kendi imtihanımızı başarmalıyız.

SON SÖZ

Bu uzun düşüncemi özetleyecek olursam:
1- Bir yerden başlayacaksak, önce biz Müslümanlar kendimizi düzeltmeliyiz. Karşındaki kim olursa olsun önce sen saygılı olacaksın. Çünkü bu haslet önce Müslümana yakışır.
2- Herkesi düzeltmek gibi bir imtihanımız yok. Önce kendi imtihanımızı kazanmaya odaklanacağız. Bunun içinde hem Müslümanca yaşamak var hem de İslam için ne yapabilirim düşüncesi var.