Kim Haklı

Tırnanan krizde Kuzey Kore diktatörü Kim, Batıya karşı onun anladığı yegane dili kullanıyor. Güce tapan Batının saygı duyduğu bu yöntemler de 20 yıldır rejimin devamını sağlıyor.

Kuzey Kore komünist lideri Kim Jong Un, Amerika’yı vuracak nükleer başlıklı kıtalararası balistik füzeler için son denemelerinde füzenin hedeflenen Japonya’ya yakınlarında bir bölgeye başarıyla atılması Amerika ve bölgedeki müttefikleri Japonya ve Güney Kore’de infial uyandırdı.

Amerikan başkanı tehditler savurdu. Yaptırımlara başladı. Japonya alarma geçti. Güney Kore müdahale istedi. Avrupa dehşete düştü. Birleşmiş Milletler Güvenlik Konseyi kınadı. Çin ayıpladı. Rusya endişe belirtti. Pekiyi bu işin içyüzü nedir?

Kuzey Kore Komünizm altında Sovyetler ve Çin arasında denge kurarak, Soğuk Savaşta kendi dinsel ideolojisini kurdu.

Bu ideoloji bir yandan klasik komünist fikirlere bir yandan da lider Kim Jong İl’e, heykellerine, görüşlerine tapmaya dayalıydı.

Soğuk savaş bitip Rusya ve Çin Batıyla yakınlaşınca1990’lı yıllarda Kuzey Kore, boşanmış ebeveynini birbirine kızıştıran çocuk taktiğinin işe yaramayacağını anladı. Rejim düştüğü zaman Romanya’dan beter hepsinin canını kaybedeceği, en azından hapsi boylayacağı kesin olduğundan, rejimi canı pahasına sürdürmenin yollarını aradı.

Rejim, 90’larda Irak işgalinde, Bosna soykırımında, diğer olaylarda Batıyla iyi ilişkiler ve anlayışın bir işe yaramadığını açık olarak gördü. Bunun sonucunda strateji olarak bütün gücüyle nükleer silahlanmayı seçti.

Bunun için Çin ama özellikle Pakistan’la işbirliği yaptı. Uranyum zenginleştirici santrfüjler kurdu. Bunları barışçıl bir programda kullanacağını ilan etti. 1990’ların sonlarına doğru artık Batı gözünde hem tehlikeli hem de dolayısıyla saygın bir konum kazandı. Ayrıca Amerika’yı rahatsız etmesini yararlı gören Çin de onu desteklemeye başladı.

Nükleer programını durdurması karşılığındaAmerika para, gıda ve mühimmat yardımı yaptı. Olayı kavrayan Kuzey Kore, işin sırrını çözmüştü. Bir süre bekleyip yine nükleer programa döndü.

Batının kapıdan çıkıp bacadan girdiğini gören Pyongyang rejimi İngiliz, Amerikan, Alman her turisti, her İngilizce öğretmenini, her sanatçıyı, her iş adamını casusolarak kabul etti. Yaklaştırmadı bile.

Bir yandan nükleer silahların yükleneceği füzelerüzerine çalışmaya başladı. Amerika’yı ancak uzaya uydu taşıyan roketlerle aynı prensipteki ICBMdenen kıtalararası balistik füzelerle vurmak mümkündür. Kuzey Kore tam yol buraya ilerledi.

2000’li yıllarda atom silahlarını 2010’lu yıllarda orta menzilli füzelerini tamamladı. Şimdi de ICBM’lerini tamamlamak üzere. Bu bittiği zaman Kim Jong Un bir düğmeye basarak bir Amerikan şehrini ortadan kaldırabilecek.

50 Müslüman ülkenin hiç birinde ICBM bulunmuyor. Pakistan hariç hiç birinde de atom silahı yok. Türkiye’nin yarısı büyüklüğünde, bir doğal kaynağı olmayan bir ülkenin, batıl bir davayla da olsa imametile ve zalimce yollarla da olsa birbirine kenetlenereknasıl mücadele ettiğine örnektir.

Belki aç kalıyorlar ama kimse kıllarına dokunamıyor, işgal bir yana, ödleri kopuyor. Müslümanların dünyasındaysa milyonlarca insanımızın kanı oluk oluk akıtılırken, homoseksüellere el çırpıp ağlayan televizyon palyaçolarının salya sümük peşinden gidiyoruz. İçimiz rezil dışımız rezil. İffet iman izan akıl izzet yok.

Kim İl Sung’un oğlu Kim Jong İl’in oğlu Kim Jong Un silahlanmakta haklı. Batı güce tapar. Güçten anlar. Onunla başa çıkmak için güç gerekir. Onun sana saygı duyması için güç gerekir. Buna da önce iç düşmandan ve bağımsızlıktan başlanır.

Nükleer silahlar yanlıştır. Ama rejimi suçlayamayız. Anlayacakları dilden konuşuyor. Kim haklı.