O VAKİT BU GİDİŞ NEREYE?

Euzubillehimineşşeytanirracim
Bismillahirrahmanirrahim
Bu muhteşem kitap, senin ve halkın için mutluluğa ulaştıran bir öğüt, bir onur ve itibar kaynağı olacaktır ve zamanı gelince hepiniz ona karşı tutumunuzdan dolayı hesaba çekileceksiniz.
(Zuhruf 44.)

Rahman’ın Zuhruf suresinde buyurduğu hakikat gereği bu ihtarını hatırlatıcı okumalar yahut hadiseler üzerinden gerçekleşen çıkarımlar yaptığımız zaman, hayatımızın kâr ve zarar analizine dair ciddi bir muhasebeye oturma ihtiyacı doğuyor. Hesaba çekilme kaygısı oluşup hesap verememe korkusu ile kaygılar buluşunca Kuran’a ayırmadığımız ya da en iyi ihtimalle ayıramadığımız her zaman dilimi, sermayesi buz olup eriyen adam timsali içimize ok olup saplanıyor. Kur’an’a tutunma sebebi olacak her ihtimali hayatın içerisine yerleştirme becerisini sağlamak, her Müslüman için ne kadar da kaçınılmaz bir gereklilik. Dünya çoğu zaman acayip halleri ve yalan meşakkatleri ile tam bir çilehane. Bu çilehane içerisinde herkes kendi kaderinde ilerlemekte. Alınan her nefes, atılan her adım kişiyi yeni bir yere, makama, mevkiye sürüklemekte. ‘’O vakit bu gidiş nereye?’’ (Tekvir suresi 26)
Menzil aslında çok yakında ve her nefis ölümü tadacak makamda fakat biz onu çok ötelerde sanıyor ve kurtuluşun işaret levhalarını pek ciddiyetsiz arıyoruz. Meditasyonlar, pozitif bakış çalışmaları, türlü türlü terapi formatları ile yorgun düşen ve umutsuzluğa yaklaşan ruhsal iniş çıkış modları bizi bir tükenişe sürüklemekte fark edecek rikkati bulamıyor, akıntıda savruluyoruz. Arayışların bizleri sevk sevk ettiği ifrat ve tefrit dalgaları ise bizleri hayat bahçesinin fırtınasında, boranında, ayazında alabora etmekte oysaki çok yakın bir menzilde olan şifamız Kur’an’a bu hicran dolu günler niye? Mühim olan azığa aşkı katarak gerçek sevdaya götüren menzilin yoluna an evvel girmekte. Azığımıza aşk katma umudu bizi de sarıp bürüyünce hafızlık eğitimine başlamaya karar vermiştim fakat sadrıma kaygısı düştü de ’’Hadi başaramazsam!’’ sesi içimde büyüdü de büyüdü. Rabbimizin burhanı, hafız hocalarımın teşviki ve desteği ile kısa süren bu sesin vesvese olduğunun idraki çabuk oluştu. ’’Geç de olsa ne olur ki?’’ tesellisi rahatlattı bizi. Hafızlık eğitiminin daha disiplinli Kur’an’a tutunma sebebi olacağını hissederek hafızlık eğitimine başlamaya nihayetinde karar vermiştim. Rabbimizden muvaffakiyetler diler dua beklerim. Allah sadece Kur’an’ın lafzından sormayacaktı elbet de. Bu sebepten idare eder düzeyde bir fusha eğitimim olduğuna güvenerek her kelimesini, cümlesini, ezber yaparak anlam ve yaşam seviyesine de yükseltecek sebebe de sarılmak istemiştim. Böylece davetçi bir Müslüman olma sorumluluğunu da hakkıyla yerine getirmek üzere biraz yol almak arzusu ile Rabbimize niyaz ettim. “Rabbimiz! Ayetlerini anlayarak ezberlemem hususunda bana yardımcı ol. Elbet senin gücün yeter.”

Fakat her sureyi, her ayeti celileyi ezberlediğimde, ayeti celilenin üzerimde bıraktığı o güzellik bir yandan içime neşe oluyor, bir yandan da geçmişte bıraktığım bunca yıllık ömrüme dair içimde büyük bir hasret bırakıyordu. Neden bu kadar geç buldum bu lezzeti ve neden ömrüm Kur’an bakımından bu kadar fakir geçti, diye sorgulatan bir muhteşemlik ve bu güzellik eş zamanlı olarak tekrar tekrar aynı ayeti okumaktan geçiyor. İşte o tarifsiz bir güzellik. Elbet evvelinde de kitabımız Kur’an’ı her gün okuyorduk. Tefsirler, sohbetler, hadis ve esma-ül Hüsna çalışmalarında Kur’an’ı azimüşşanı merkezimizde sanıyorduk. Meğer ki gerçekten yanlış ve gerçekten zan ile devam edilen bir süreçmiş bu teselli oysa ki
Gecenin neşesi, gündüzün bahtiyarlığıdır Kur’an.
Daralan sadra İnşirah, puslanan gözlere açık görüştür Kur’an. Ayakları dolanana yol, korkuya kapılana limandır Kur’an.

Kitabımız nurdur bizim:
“Allah’a, Resulüne ve indirdiğimiz o nura iman edin!” der. Yüce Allah (64/8).
Sevileni görmek/tahayyül etmek nasıl gözlere fer, bakışa neşe ise sesini duymak da puslu havaya rağmen görüş açımızı arttırmak, zihnimizi tazelemek düşüncemizi berraklaştırmak, iyi ve güzel şeylere odaklanmamızı sağlamak bakımından fevkalâde bir tercihtir.
Sevilen kim ise hayatta sesi, akıl ve kalpteki kalan ve insanı kasvete boğan berbat sisi dağıtır.
O vakit sevilen eşsiz, benzersiz Nuru Ala Nur adıyla Rahman olur ise o muhteşem ses bize, zamanı ve alemi aştırarak karanlığı dağıtan Kur’an’ın ta kendisine götürecektir.
Bu durumda karanlıkta yaşamamız söz konusu değildir.
Şifadır, huzurdur, yoldur, ışıktır, ruhtur Kur’an.
Kur’an’a hasret ömür sahibi olmak, hicran dolu hayatlar yaşatan en mühim sebeptir.
Yaşadığımız bir keşmekeşlik var ise biraz da buradan okumak elzemdir.
Çünkü Allah: “Nur üstüne nurdur. Allah dilediğini nuruna kavuşturur.” 24/35.
Bu yolda ne düşmek boşuna ne yorulmak.Bu yolda ağlamakta, yalvarmakta bir hazine aslında. Gözyaşının bile görevi varmış; ardından gelecek gülümseme için temizlik yaparmış der ya Mevlana Celaleddin Rumi hazretleri, ne güzel anlatmış vermiş gönüllere şüphe olmayan teselli. Akıtmak ne güzeldir Kur’an için gözlerden iman incileri, aşkın şahidi gözyaşı seli. İş ki sabırda gizli. Geleni hoş karşılamakta azmetmeli er kişi .Kalbe inen kasveti, böylece peydah olan marazı , riczi ve hakikati görmeye perde olan katranı kaldırmaya çalışmakta kişiler olmalı hünerli. ❝…Rabbim! İlmimi arttır…❞ diye dua etmeyi teşvik eder Tâhâ Suresi( 114)
Rabbim ilmimizi arttır. Farkındalığımızı her geçen gün daha da arttıran günlere doğmak ve erdemli hayatlar kurmak için Adem babamızdan son nebi Muhammed as’a dek gelen peygamberler mirasını ve ecdadın en güzel hasletlerini, Rahman’ın tutunmamızı emrettiği kutsal değerleri ile yine yeniden dirilmek temennimiz ile vedalaşalım.
https://www.youtube.com/watch?v=bis9eeVKVL0 Hediyemiz bu ezgi ile Allah’a sizi emanet edelim.
Selam ve dua ile kalınız.

Hatice Şebnem Diktürk 

#kuran #hafız #huzur #kader #ışık #hayat