RABBİMİZ BİZİ TAKVA SAHİPLERİNE ÖNDER KIL!

“Rabbimiz! Bize gözümüzü aydınlatacak eşler ve zürriyetler bağışla ve bizi takva sahiplerine önder kıl! (Furkan 74)

İnsanoğlunu ve yaşam periyodunu gözlemlediğimizde bu ayeti celileyi fevkalâde hissediyoruz. İnsanoğlu gözünü karartan, gözünü aydınlatan iş ve oluşların artan ya da azalan ivmesini yaşarken kaynağında evlat, zürriyet faktörüne bağlı yaşanmışlıkları görürüz.
Tabi ki fıtri yazılımının kendine sunduğu o eşsiz ebeveynlik duygusunu tahrip etmediği sürece…
İnsanın hayatındaki sıra dışı mücadele ve adayışları, yüksek ölçekte pik yaptığı kahramanlıkları, evladı ve nesli ile ilgili kaygılar büyüdüğünde daha da görürüz.
İşte bu; ancak koşulsuz bir sevginin, bencil, haris, doyumsuz insanoğluna ilahi bir dokunuşla, nasıl da latif bir tarzda yerleştirildiğine bizleri şahit eder.

Merhamet sevgiden daha da büyük bir duygudur çünkü merhamet karşılıksız sevgidir. Kimselere göstermediği özveriyi, ölçülü ölçüsüz tartmadan merhamet edilene sunar. Tam da annelik sevgisinde olduğu gibi.

Yapılan bir çalışmaya göre her çocuğun annenin yaşam süresini 95 hafta kısalttığı bildirilmiştir. ‘’Ömrümü yedin, evladım!’’ cümlesini acı bir feryat olarak annelerden çokça duymuşuzdur. Meğer bilimsel dayanakları da konuşuluyormuş. Bu çalışmada, çocukların babalarının ömürlerini kısaltmadıkları ancak doğan her kız çocuğunun babalarının ömrünü 74 hafta uzattıkları, erkek çocukların ise babalarının hayat süreleri üzerine hiçbir etkisinin olmadığı bulunmuştur. (www.duetpsikoloji.com dan alıntıdır)
Buna rağmen her kadın anne olmak ister ve anne olunca eşsiz bir kahraman olarak hayata yeniden besmele çeker.
Çıkarın olmadan gösterilen bu fedakârlığın sebebi KARŞILIKSIZ SEVGİ’dir. Diğer deyişle merhamet.
Ebû Hüreyre radıyallahu anh’den rivayet edildiğine göre Resûlullah sallallahu aleyhi ve sellem:
“Allah, rahmetini yüz parçaya ayırmıştır. Doksan dokuz parçasını kendi katında alıkoymuş, birini yeryüzüne indirmiştir. İşte varlıklar bu bir parça rahmet sebebiyle biribirlerine acırlar. Hatta hayvanlar, yavrusunun üzerine basacağı endişesiyle ayağını çekip kaldırır.” demiştir.
Merhamete dair ne ciddi bir potansiyel ve ne tükenmez bir rezerv.
Annelik edilen her varlık o sevgi sayesinde yeşerir, canlanır, yükselir. Sevginin olmadığı veya hissedilmediği hiçbir yerde de imkânlar ne kadar fazla olursa olsun bir güzel sonuç çıkmaz. Kendimize, eşimize, çocuğumuza, akrabalarımıza, komşumuza kadar uzanan bir frekans vardır rahmet ve merhametle beslenen sevgide çünkü Hakk’tandır, gerçektir, masumdur, ak ve paktır.
İbn Haldun’un ‘’Merhamet masum olduğu için her kalbe misafir olmaz.’’ sözü bu duygu durumunu ve yeryüzünde dağılım gösteren insan ve canlı formunu ne güzel kategorisel bir anlatım ile zihinlere şablon eder. ‘’Merhamet masum olduğu için her kalbe misafir olmaz.’’
Bu masum merhametin yeryüzü annelerine yansımasını ve merhamet, özverideki mübalağanın fıtri doğasını anlatmak adına bir çok anne hikayeleri duyabilir ve bulabilirsiniz fakat ben ‘’AHTAPOT’’un anneliğini sizlere aktarmadan geçemeyeceğim. Bu denli iç parçalayan ve insanı evladına karşı usandım demekten utandıran o eşsiz bedel ödeyişi gelin birlikte ve hayretle okuyalım.
‘’Ahtapotun anneliği hiçbir canlının anneliğine benzemez.
Dişi ahtapot çiftleşmeden sonra bir oyuk bularak oraya yerleşir.
Yumurtlamaya başlar ve yumurtlama işlemi bittikten sonra kuluçkaya yatar.
Yumurtalarını yuvanın tavanına çengelle asar gibi dizer.
Yumurtaları devamlı su pompalayarak onların temiz kalmalarını sağlar. Her ne pahasına olursa olsun yuvasını terk etmez.
Yavrular yumurtadan çıkmadan açlığa dayanamazsa birkaç kolunu yer ve bu şekilde tüm yavrular yumurtadan çıkıncaya kadar hayatta kalır ve yumurtaları korur ancak uzun süren kuluçka dönemi, onu aç ve bitkin bırakır. Tüm yavrular yumurtadan çıkınca o da yuvasında can verir. Hayata yeni başlayan yavrular için anne ahtapotun cansız vücudu yaşama tutunmaları için iyi bir besin kaynağı olur.
Bu yüzdendir ki hiçbir dişi ahtapot yavrularının büyüdüğünü görmez.’’

Ahtapotun yaşam döngüsündeki ebeveynlere karşı ödediği akıl almaz bedeli okuduktan sonra, yüreklerinizin yandığını, ruhunuzun acıdığını hissedebiliyorum. Elhamdülillah ki Âlemlerin Rabbi bizi Eşref-i mahlûkat kılmış. Bize hayat boyu ödeyeceğimiz bedellere Rahman ismi ile mizan koymuş . Bize hikmeti ve vasatı öğretmiş. Yaşam içerisinde hayvandan, bitkiden, havadan, karadan, sudan bitmek tükenmek bilmeyen örnekleri göstererek, O’nun bizden istediği o güzel ahlak ile bütünleşmemizi istemiş. Bu bakımdan elbette denge ve mizan üzere, tıpkı Rahman suresinde bize bahsettiği gibi hayatımızı devam ettireceğiz. Evlatlarımız rüştüne erene dek sabrın cemil olanını seçmeyi bileceğiz. Sevgi ve merhamet insanı insan yapan hamurun suyudur. O suyu denge ile ekleyen kişi insanın hamurunu bi iznillah kıvamlı yoğurur. Rabbim cümlemize ❝Rabbimiz! Hesap kurulacağı gün beni, anamı, babamı ve mü’minleri bağışla.❞(İbrâhîm Suresi, 41) diyebilen evlatlar yetiştirmeyi nasip etsin.
Son olarak ‘’Babaannem Derdi ki’’ isimli kitaptan aldığım bir alıntı ile yazımı tamamlamak istiyorum:
“Hamura çok su katarsan cıvır kızım, yoğuramazsın…
Herkesin kıvamı var, bol keseden atarak huzuru doğuramazsın…
Sevgidir insanın hamurunun suyu …
Ne fazlası, ne azı…
Nice ekmekler var ki yiyeni yemiştir…
Olanı oldurmayan, olmayanı olduran insanın huyu…
Ne eline yapışsın, ne de güçlük çek…
Ağız tadı, her şeyi yoğurana dek…

Zaman ateş; emeği pişirir elbet…
Bilmez misin, ancak el yordamını bilenin elinde bir şeye benzer ekmek…”MERAL DEMİR
S/ÖĞÜT-Babaannem Derdi ki isimli kitabından

Yüce Mevla bizleri; ❝Fakat başarmam Allah’ın yardımına bağlıdır. Yalnız O’na dayanıyor ve O’na yöneliyorum.❞[Hûd Suresi, 88] dedirtecek bilinçten asla gafil etmesin.
Selam ve dua ile kalınız.