A. Galip Gümüşdere
Tacikistan Orta Asya’da bir Müslüman ülke. Farsça’nın Kiril alfabesiyle yazılması olan Tacik dilini konuşan 10 milyon nüfuslu fakir eski Sovyet cumhuriyeti, zengin Fergana tarımsal bölgesiyle Himalayalar arasında vadilerden oluşuyor.
Ülke Sovyetlerden bağımsızlığını kazanınca İslami parti 1990’lı yıllarda etkin oldu ve serbest seçimleri rahatça kazanacak durumdaydı. Ancak Moskova’ya yakın olan eski Komünist yönetici İmamali Rahman, bir darbe, ardından da iç savaş sonucu ülkede tam egemenliğini kurdu.
Kesintisiz 28 yılını dolduran 68 yaşındaki diktatör, önce Nursultan Nazarbayev tarzı geri plana çekilip dinlenmek ve oğullarından birini başa getirmek istedi. Ancak ortaya çıkan karışıklıktan sonra Ekim ayındaki göstermelik seçimlerle beşinci kez cumhurbaşkanı oldu.
Ülkede hiç bir muhalif harekete izin verilmiyor. Pek çok önde gelen kişi periyodik olarak İhvan-ı Müslimin üyesi olmak gibi suçlamalarla hapse atılıyor ya da çoğu kez ortadan kayboluyor. Uzun süre ülkede Korona olmadığı iddia edildi ama sonra bunu yayıldığı itiraf edilmişti.
Tacikistan Avrasya otoriterlik skalasında Kuzey Kore ve Türkmenistan’ın gerisinde, ancak çoğu diktatörlük olan diğer bütün Avrasya cumhuriyetlerinden daha sert. Bu da ancak zulümle ayakta tutulabiliyor.
Doğal kaynakları, olağanüstü güzellikleri, geleneklerine bağlı Farsça konuşan Sünni Müslüman Orta Asyalı halkıyla Asya ortasında bir İsviçre olabilecekken, korkunç bir rejimle fakirlik ve zindanlar arasında kalmış bir komünist rejim kurbanı Tacikistan yüzyıllar geçse de kendine gelemez.
Orta Asya cumhuriyetleri bu tıkanıklıktan ancak bir İslam birliği ve dayanışmasıyla kurtulabilir.
A. Galip Gümüşdere