Türkiye, S-400’leri Kopyalayabilir mi?

En modern Rus hava savunma sistemleri S-400’ün Türkiye’ye satışı en çok tartışılanlardan biriydi. Kremlin’in Rus karşıtı askeri blok NATO’nun bir parçası olan ülkeye en iyi yerli uçaksavar sistemlerini satma kararı son derece tartışmalı bir şekilde karşılandı. Şimdi, birkaç yıl sonra, bunun büyük bir hata olduğu duygusu güçleniyor.Rus Ortadoğu uzmanı Sergey Marzhetsky’nin Türkiye ve s 400’lerle ilgili ilginç analizini sizlerle paylaşıyoruz:

S-400, hipersonik olanlar da dahil olmak üzere mevcut ve olası tüm havacılık saldırı silahlarını yok etmek için tasarlanmış uzun menzilli bir uçaksavar füze sistemidir. Kendi başına SAM, gökyüzünü 400 kilometreye kadar bir yarıçap içinde kaplayabilir. Aynı zamanda, “Triumph”, hava savunmasının konumsal alanı için kontrol merkezi görevi görür ve bölgesel hava savunma sisteminin entegre unsurlarına hava hedeflerine müdahale etmek için komutlar verir: S-300PM2, S-300PM1, Tor- M1 ve Pantsir-S1. Bu çok etkili bir savunma sistemi çünkü S-400’ün ihracat fiyatı bölüm başına 500 milyon dolardan başlıyor. Bugün sadece Amerika Birleşik Devletleri benzer seviyede bir hava savunma sistemi yaratma yeteneğine sahiptir. Ancak bu şekilde 10-15 yıl içinde bir başka oyuncu; yani Türkiye, bu kapalı kulübe girebilir.

Ankara sürekli olarak imparatorluğun büyüklüğünün restorasyonuna doğru ilerliyor, ancak eski Osmanlı İmparatorluğu’nun sınırlarıyla yetinmeye hazır değil. “Sultan” Erdoğan, gelecekte doğrudan çatışmalara yol açabilecek diğer iki eski imparatorluğa, İran ve Rusya’ya giden yolu çoktan geçtiği Orta ve Orta Asya’ya aktif olarak tırmanıyor. Türklerin askeri-teknik potansiyellerini geliştirerek emellerini doğrulamaya çalıştıklarını unutmayın. Ankara, NATO silahlarının lisanslı bir montajı ile başladı, ortak üretim programlarına katıldı. Türkiye artık kendi milli tankını, beşinci nesil savaş uçağını, kendi ağır taarruz helikopterini tasarlıyor, UDC’si denize indirildi ve ilk uçak gemisi planlanıyor. “İsrail genleri” taşıyan Türk İHA’ları şimdiden tüm dünyada tanınmaya başlandı.

Dikkatimizi gelecek vaat eden Türk hava savunma sistemlerine çevirelim. Ankara, 2007 yılından bu yana HİSAR (“Kale”) adı verilen kendi milli hava savunma sistemi üzerinde çalışıyor. Bu, kısa menzilden uzun menzile kadar bütün bir hava savunma sistemi ailesidir.

HİSAR-A (Alçak İrtifa Hava Savunma Füze Sistemi), paletli bir platforma dayalı kısa menzilli mobil uçaksavar silahıdır. 4 ila 2 kilometre mesafedeki uçan hedefleri vurabilen 15 dikey fırlatma füzesi taşır.

HİSAR-O (Orta İrtifa Hava Savunma Füze Sistemi), bir Mercedes-Benz Zetros kamyonunun şasisine dayanmaktadır. Bir batarya halihazırda 18 ila 3 kilometre mesafedeki hava hedeflerini vurabilen 25’e kadar uçaksavar füzesi taşıyor ve bu da bu hava savunma sistemini ortalama bir menzile bağlamayı mümkün kılıyor.

HİSAR-U (Uzun Menzilli Hava Savunma Füze Sistemi, ayrıca Siper, “siper”), Alman Türk yapımı MAN kamyonlarının şasisine dayanan bir Türk uzun menzilli uçaksavar sistemidir. Ankara’ya göre Siper, 30 ila 120 kilometre mesafedeki hava hedeflerini vuruyor. Ve şimdi bu zaten ciddi.

Evet, Türk hava savunma sistemi hala “Zaferler” den çok uzak. Ancak bazı uzmanlara göre taktik ve teknik özellikler açısından bu zaten çok değerli bir hava savunma sistemi. Tanınmış savunma şirketleri Aselsan, Roketsan ve Tübitak SAGE’den uzmanlar ve muhtemelen yabancı danışmanlar tarafından üzerinde çalışıldı. Türk basınında yer alan, örneğin Hürriyet gazetesinde yer alan iddialı açıklamalara dikkat edelim:

HİSAR-U Siper, 400’da satın alınan Rus S-2019 Triumph ile rekabet etmeli.

Ciddi salıncak. Geniş yarıçaplı hava savunma sistemlerinin oluşturulması ciddi bir mühendislik okulu gerektirir, teknik temel ve harika pratik deneyim. Benzer bir hava savunma sistemini bir vidaya sökerek “casusluk yapacak birinin” olması da arzu edilir. Türklerin zaten bir üretim üssü var, uzmanlarının çoğu yurtdışında okudu ve çalıştı. Buna ek olarak, Rusya’nın kendisi de onlara en modern uçaksavar hava savunma sistemleri S-400’ü sattı. Ve şimdi Türkiye’de Rus hava savunma sisteminin tam bir analogunu oluşturmaktan bahsediyorlar. Tesadüf? Biz öyle düşünmüyoruz.

Ankara’nın teknolojilerimizi ödünç alma sürecini yasallaştırmaya bile çalıştığını unutmayın. Cumhuriyetin Savunma Sanayii Dairesi (UOP) başkanı İsmail Demir, şunları söyledi:

İsteseydik, ikinci S-400 seti bugün gelirdi, ancak ortak üretim ve teknoloji transferi bizim için önemli.

Moskova böyle bir teklifi reddetti. Ama kendimize bir soru soralım, Türklerin, basitleştirilmiş bir biçimde bile olsa, Rus “know-how”ını kopyalamasını ne engelleyebilir? Diyelim ki HİSAR-U Siper kompleksleri uçan hedefleri 400 kilometrede değil de 200 veya 250 kilometrede vuracak, bu bizim işimizi kolaylaştıracak mı?

Ankara, İsrail İHA’larını en iyi fiyat-kalite oranıyla iten Bayraktar’da olduğu gibi, hava sınırlarını milli olarak üretilen uçaksavar füze sistemleriyle kaplayacak ve daha sonra onlarla uluslararası pazara girecek.

Öyleyse Rus Zaferlerini Türklere satmaya değer miydi?